Tanganyika
Door: Mirre
Blijf op de hoogte en volg Mirre
18 Mei 2008 | Tanzania, Mbeya
We (ik en mijn projectgenoten Annemieke, Anita en Egbert) zitten voor ons huis op een bult grind. We worden omgeven door velden vol met zonnebloemen, bananen en mais. Twee vrouwen halen water bij het kraantje naast ons huis, dat door UDF (Unity in Diversity Foundation: leuk voor Dionysiers!) is aangelegd. Nadat ze dat gedaan hebben, ontstaat een voor ons typerend Afrikaans ritueel: vrouwen met een emmer water op het hoofd en een kind op de rug verdwijnen in het zonnebloemveld. Kinderen staan ons van een afstandje aan te staren en zodra we opkijken beginnen ze te giechelen of rennen ze snel weg. Nadat we niet meer zo eng voor ze zijn proberen we 'hoofd, schouders, knie en teen' in het Swahili te vertalen en het aan ze te leren.
De taal is op zich vrij simpel en de meeste mensen vinden het geweldig om een gesprekje met je aan te knopen. Als we door het dorp fietsen rennen de kinderen met een grote glimlach op ons af, roepend "Mzungu!! Mzungu!!" wat iets als 'blanke' betekent. Ik ben volgens mij nog nooit zo uitbundig begroet!
Herman en Anna zorgen goed voor ons. Het huis is ruim genoeg voor ons 10en (Herman, Anna, hun 2 kinderen, 2 hulpen in het huishouden en wij 4en) plus twee katten, een hele berg kippen en geiten. Naast het huis zijn drie aparte hokjes voor de wc, douche, keuken en een chreche waarvandaan we 's ochtends gewekt worden door gezang van de kinderen.
De douche is nog niet klaar. Er zit een gat in de vloer en je krijgt een emmer op houtvuur verwarmd water, wat je over jezelf heen kunt gieten. Een dak is er niet en eerlijk gezegd is er niets fijner dan 's avonds laat te douchen met een heldere sterrenhemel boven je!
Wat betreft ons project: Herman is, als eigenaar van de organisatie, nog niet bezig geweest met het onderwerp hiv/aids, alhoewel hij veel andere dingen voor de gemeenschap doet zoals zorgen voor schoon water, voedsel, een creche en meer van dat soort dingen.
Hij kan ons echter wel goed helpen met zijn uitgebreide kennissenkring. We worden zo aan een hele stapel belangrijke mensen per dag voorgesteld.
We bezoeken nu een voor een de organisaties die met het probleem 'hiv/aids' werken. Dat betekent onder andere voorlichting geven, testen, medicatie en zorg verschaffen. Gisteren werden voor onze neus twee soorten bloed getest waarvan eentje hiv+ bleek te zijn. Ook gingen we op bezoek bij iemand die er 6 jaar geleden achter kwam dat ze hiv positief is. Dankzij de medicatie die ze krijgt kan ze een normaal leven leiden en net zo oud worden als wij. Drie keer per dag een goede maaltijd is echter soms een probleem maar we merkten dat de organisatie zelfs daar rekening mee houdt. Ook wordt door de omgeving vaak nog raar tegen de zieke aan gekeken en soms mijden ze haar, en daar is de voorlichting dan weer goed voor. Dit gebeurt op scholen, door drama groepen (toneelstukjes) die naar de gemeenschap toe komen en door educatie door leeftijdsgenoten.
Wij proberen in kaart te brengen wat de organisaties doen en waar de gaten zitten die nog gedicht moeten worden. Wat we wel alvast kunnen stellen is dat er enorm veel organisaties zijn die ontzettend veel kennis hebben, dus wat dat betreft gaat het de goede kant op. Het enige dat vaak nog mist is financiering en goede wegen om ook patienten in meer afgelegen gebieden te kunnen testen en bezoeken.
We hebben al veel dingen gezien die enorm indruk maakten en hopelijk kan ik die indrukken op deze manier een beetje overbrengen!
Nog vijf weken te gaan.. met alle vriendelijke mensen die hier rondlopen is dat geen probleem!!
Mail/berichtjes en vragen zijn altijd welkom :)
Groetjes,
Mirre
De taal is op zich vrij simpel en de meeste mensen vinden het geweldig om een gesprekje met je aan te knopen. Als we door het dorp fietsen rennen de kinderen met een grote glimlach op ons af, roepend "Mzungu!! Mzungu!!" wat iets als 'blanke' betekent. Ik ben volgens mij nog nooit zo uitbundig begroet!
Herman en Anna zorgen goed voor ons. Het huis is ruim genoeg voor ons 10en (Herman, Anna, hun 2 kinderen, 2 hulpen in het huishouden en wij 4en) plus twee katten, een hele berg kippen en geiten. Naast het huis zijn drie aparte hokjes voor de wc, douche, keuken en een chreche waarvandaan we 's ochtends gewekt worden door gezang van de kinderen.
De douche is nog niet klaar. Er zit een gat in de vloer en je krijgt een emmer op houtvuur verwarmd water, wat je over jezelf heen kunt gieten. Een dak is er niet en eerlijk gezegd is er niets fijner dan 's avonds laat te douchen met een heldere sterrenhemel boven je!
Wat betreft ons project: Herman is, als eigenaar van de organisatie, nog niet bezig geweest met het onderwerp hiv/aids, alhoewel hij veel andere dingen voor de gemeenschap doet zoals zorgen voor schoon water, voedsel, een creche en meer van dat soort dingen.
Hij kan ons echter wel goed helpen met zijn uitgebreide kennissenkring. We worden zo aan een hele stapel belangrijke mensen per dag voorgesteld.
We bezoeken nu een voor een de organisaties die met het probleem 'hiv/aids' werken. Dat betekent onder andere voorlichting geven, testen, medicatie en zorg verschaffen. Gisteren werden voor onze neus twee soorten bloed getest waarvan eentje hiv+ bleek te zijn. Ook gingen we op bezoek bij iemand die er 6 jaar geleden achter kwam dat ze hiv positief is. Dankzij de medicatie die ze krijgt kan ze een normaal leven leiden en net zo oud worden als wij. Drie keer per dag een goede maaltijd is echter soms een probleem maar we merkten dat de organisatie zelfs daar rekening mee houdt. Ook wordt door de omgeving vaak nog raar tegen de zieke aan gekeken en soms mijden ze haar, en daar is de voorlichting dan weer goed voor. Dit gebeurt op scholen, door drama groepen (toneelstukjes) die naar de gemeenschap toe komen en door educatie door leeftijdsgenoten.
Wij proberen in kaart te brengen wat de organisaties doen en waar de gaten zitten die nog gedicht moeten worden. Wat we wel alvast kunnen stellen is dat er enorm veel organisaties zijn die ontzettend veel kennis hebben, dus wat dat betreft gaat het de goede kant op. Het enige dat vaak nog mist is financiering en goede wegen om ook patienten in meer afgelegen gebieden te kunnen testen en bezoeken.
We hebben al veel dingen gezien die enorm indruk maakten en hopelijk kan ik die indrukken op deze manier een beetje overbrengen!
Nog vijf weken te gaan.. met alle vriendelijke mensen die hier rondlopen is dat geen probleem!!
Mail/berichtjes en vragen zijn altijd welkom :)
Groetjes,
Mirre
-
18 Mei 2008 - 16:30
Annemarie:
Ha Mirre!
Wat leuk om zo snel al van je te horen! Het klinkt fantastisch, ik hoop dat jullie nuttig werk kunnen doen en dat jullie ook erg genieten!Na 2 dagen regen genieten wij nu weer van de zon en het weekend!
liefs,
Annemarie -
18 Mei 2008 - 18:46
Bart:
Ha Hoi,
Ja, dan kan ik natuurlijk niet achterblijven. Jullie gaan lekker zo te horen en je bent gelukkig weer begonnen met berichten aan de buitenwereld. Daar wachtten we met ons allen al op: Mooie en goede verhalen van Mirre. -
18 Mei 2008 - 18:49
Bart:
Enne... Nieuwe Foto's ??? -
19 Mei 2008 - 10:26
Steven:
Leuk om weer wat van je te horen!!! Nog heel veel plezier!! XXX hvj -
19 Mei 2008 - 10:28
Marlijn:
Hee Mirre!
Leuk om wat van je te horen! Ik denk dat die vijf weken ook zo voorbij zijn als ik dat zo hoor! Veel plezier en succes verder daar, jullie doen goed werk in ieder geval :) -
19 Mei 2008 - 10:32
Heleen:
Moi!!
Goed om van je te horen! Altijd leuk die verhalen. Echt interessant onderwerp. Succes ermee!
Heeeel veel plezier nog!!
xxx Heleen -
20 Mei 2008 - 11:54
Jense:
Dus daar was je gebleven toen ik je op Elysion schapsavond en lustrumweekend zocht ;)! (was leuk heb ik horen zeggen, zelf weet ik het alleen niet meer).
Maar klinkt als 'n interessant land. Ondanks de ziektes toch ergens wel vrolijk, lijkt me 'n bijzondere ervaring.
Daar ga ik je nog vragen over stellen als je weer terug bent!
Veel plezier en tot over 5 weken!!
Grr Jense -
21 Mei 2008 - 11:34
Nienke:
Hey Mirre,
Leuk om je weer te kunnen volgen! :-)
Succes met jullie project en veel plezier natuurlijk!
Groetjes,
Nienke -
26 Mei 2008 - 06:11
Wilma:
Lieve Mirre,
Wij zouden er ook wel een kijkje willen nemen. Christof kan het allemaal met je delen straks. Het lijkt allemaal zo van de televisie te komen. Alleen de zonnebloem velden zou ik niet zo snel in Afrika plaatsen.
Voel je je er thuis of is het nog wennen?
Je hebt een sorbet bij de Princenhof gemist. Wybren deed het vormsel en dat was wel een kleine feestelijkheid waard.
Jelmer is 12 geworden en Marijke wordt over een paar daagjes negen.
Wij horen wel weer eens van jou en jij van ons.
Túten van ons allemaal, inclusief Jelmer. -
28 Mei 2008 - 12:20
Maartje:
Hej mirre... wat vet joh, heb ff een stukje gelezen! Wow en binnenkort komt christof natuurlijk ook!
Hopelijk nog heel veel plezier en mooi weer, maar dat zal wel lukken denk ik!
Liefs Maartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
