Laatste berichtje

Tsja, ik dacht: 'Ik laat het mooi afweten en vertel iedereen thuis wel hoe mijn laatste weken waren'. Maar dat ging dus mooi niet door! Na enkele vragen: 'Waar blijft je laatste verhaaltje nou?', krijg ik ook last van mijn geweten..

Wat was Guatemala toch een geweldig land. Daar was ik vanaf het eerste moment al verliefd op en het is alleen maar erger geworden!

Na Nebaj zijn Emil en ik elk een andere kant op gegaan. Binnen no-time heb ik toen Danielle ontmoet, waar ik vervolgens drie weken mee samen gereisd heb. Super!
We zaten aan het meer Atitlán, dat omgeven is door vulkanen en af en toe een mysterieuze mist, en waar je per motorbootje van plaats naar plaats wordt vervoerd.
Vanwege het mysterieuze is het dus niet zo gek dat San Marcos La Laguna stikt van de meditatiecentra en massage-huisjes. Heerlijke plaats om even te relaxen na zo'n 'uitputtende' villagehike!

Toen we zo relaxed waren dat we haast in slaap vielen tijdens een meditatieles, vonden we het maar eens tijd om de bus te pakken richting Semuc Champey.
De heenreis is al een sprookje: Dwars door de bergen in een pickup truck, en vervolgens afgezet worden in de middle of nowhere bij een hostel dat bestaat uit houten hutjes aan de rivier.
Semuc Champey is heel bijzonder. Het is een soort grot, waar een rivier heel erg snel doorheen stort. Bovenop de grot zijn allemaal terrasjes van helderblauw en -groen water met verschillende temperaturen, omgeven door een grote variatie aan planten.

Na een tijdje zijn we met een groepje mensen die we daar hadden ontmoet, naar Tikal gegaan; de bekendste Maya-stad. Hier staan gigantische piramides die hoog boven de jungle uittorenen.
's Ochtends vroeg, als de zon opkomt en alle dieren opstaan, kan je een van die tempels beklimmen. Toekans en groene papegaaien vliegen je om de oren, apen slingeren vrolijk door de bomen en krekels klapperen om het hardst hun vleugels tegen elkaar aan. Het is een gigantisch kabaal!
Zodra iedereen zijn of haar roep heeft laten horen, en de spieren weer heeft wakker geschud, dempt de drukte zich weer tot het normale, rustgevende jungle-geluid.

Op mijn laatste dag in Guatemala ben ik de hele dag op de markt in Chichicastenango, of, zoals de Guatemaltecen vergemakkelijkt zeggen: Chichi, geweest. Deze markt is zo kleurrijk dat het bijna pijn aan je ogen doet! Mannen, vrouwen en kinderen slepen met grote manden vol met spullen, en proberen natuurlijk zo veel mogelijk kwijt te raken zodat ze het niet allemaal weer mee naar huis hoeven te nemen.
Aan het eind van de dag had ik een gesprek met twee meisjes die me wat poppetjes wilden verkopen. Ik had geen cent meer over, maar dat geloofden ze natuurlijk niet! Verbazingwekkend hoe goedkoop dan alles ineens wordt! (Jammer dat ik tòch geen geld bij me had!)

Het was een hele toer om al mijn verzamelde souvenirs terug te krijgen naar Costa Rica. Afgezien van wat tussenstops bij bekenden, kostte het me drie volle dagen per bus om weer terug te komen.
Ik heb de laatste avonden in San José natuurlijk nog even lekker gefeest!

Het was wel even wennen, toen ik een tussenstop maakte in Spanje en ik weer kennismaakte met de nuchtere houding van de Europeanen. Maar het went, en na een verrassings-welkom-thuis-feestje had ik natuurlijk nauwelijks meer reden om heimwee te hebben!

Mijn plannen? Beetje wazig nog.. eerst maar eens op zoek naar een baantje!

Hier nog een paar foto's!
http://photobucket.com/albums/y48/ditisstom/Meer%20fotos/

Allemaal nog hartstikke bedankt voor alle leuke mailtjes en berichtjes. Enne.. k zie jullie vast binnenkort wel weer eens!!

Liefs, Mirre