Opstarten
Door: Mirre
Blijf op de hoogte en volg Mirre
07 September 2007 | Suriname, Paramaribo
In tegenstelling tot wat ik gelezen heb, komt de post wèl in 3, 4 dagen aan! Dus graag heel veel brieven, foto’s, etc mijn kant op! ;-)
Adres:
Kwattaweg 70
Paramaribo, Suriname
Het is pas drie dagen geleden dat ik weg ben uit Nederland en het lijkt alsof ik in een compleet andere wereld leef. Wat gedeeltelijk ook zo is.
De reis duurde in totaal 12 uur, vanwege een tussenstop op Trinidad. Gelukkig zat ik naast en voor drie Hindoestaans-Surinaamse Nederlanders die me de oren van de kop kletsten over hun geboorteland, wat mij een heleboel kennis opleverde. Op Trinidad lachten de koraalriffen ons tegemoet en wuifden de palmen zachtjes in de wind. Luchttemperatuur: 30°C! Op het moment dat de airco uit ging was er niet veel meer van ons over dan een plasje water!
Het hele vliegtuig was inmiddels met elkaar in gesprek dus het was een gezellige bedoening en toen we weer in de lucht waren konden we nog uitgebreid genieten van de prachtige wolkenpartijen. Daarna volgde het volgende spektakel: het Surinaamse regenwoud! Zoals dikwijls wordt beschreven is het een waar broccoli-veld waar de rivieren zich kronkelend doorheen banen. Schitterend.
We (ik en nog een meisje) werden opgehaald op de Zanderij (vliegveld) waar we vrolijk aangesproken werden door zeer geïnteresseerde Surinamers. Onze buschauffeurs lieten het niet na ons alles over het land te vertellen en hadden samen de grootste lol. Alhoewel ik het Sranan-Tongo nog niet kan verstaan, moest ik erg lachen om de uitbundigheid waarmee het uitgesproken werd.
Voor de deur van Premchand (degene die mijn huisvesting regelt) werd ik afgezet. Het huis is zó lang dat er zo’n 12 kamers verhuurd worden. Aan stagiaires. 7 meiden en 4 jongens. De kamers zijn klein, maar meer dan een bed en een kast heb je ook eigenlijk niet nodig. Er is een gezamenlijke keuken, woonkamer met tv, en patio met hangmatten.
Eergisteren kreeg ik een korte rondleiding vanuit de auto. Paramaribo is dan wel een stad, maar het ziet er eerder uit als een groot dorp. Met veel huizen die stammen uit de koloniale tijd. Grote, houten huizen met mooie patio’s. Gisteren ben ik met mn huisgenootjes naar het zwembad geweest, want het is veel te heet om dat niet te doen. ‘s Avonds zijn we nog uit eten geweest, en vanmiddag gaan we de stad in. Op deze manier leer ik de stad en mijn huisgenoten heel snel goed kennen en daarom voel ik me ook steeds meer thuis hier!
Vanmiddag ga ik ook voor het eerst naar Bodeco. Gisteravond toen we op het terras zaten, kwamen we Botty, mijn baas, al tegen. Hij is heel herkenbaar met zijn grote gestalte en lange dreadlocks, en bovendien kenden de anderen hem al. Ik ben vooral ontzettend nieuwsgierig naar wat ik voor werk mag doen! Mijn huisgenoten zijn net iets eerder aangekomen dan ik, en hoeven nog niet veel te doen. Sommigen hebben werkdagen van 7 tot 1 en een ander maakt iedere avond met z'n baas het voetbalveld onveilig. Het lijkt luilekkerland wel :-P
Op één van de foto’s staat een Kankantri boom oftewel de wilde kapokboom. Het is de hoogste en breedst vertakte boom van Suriname. Sommigen zijn 50 meter hoog en de diameter van de stam kan 2,50m bedragen. De boom wordt vereerd door de lokale bevolking. Heb ik ff het geluk dat er één recht tegenover de ingang van ons huis staat..!
De groeten en tot later!
Mirre
Adres:
Kwattaweg 70
Paramaribo, Suriname
Het is pas drie dagen geleden dat ik weg ben uit Nederland en het lijkt alsof ik in een compleet andere wereld leef. Wat gedeeltelijk ook zo is.
De reis duurde in totaal 12 uur, vanwege een tussenstop op Trinidad. Gelukkig zat ik naast en voor drie Hindoestaans-Surinaamse Nederlanders die me de oren van de kop kletsten over hun geboorteland, wat mij een heleboel kennis opleverde. Op Trinidad lachten de koraalriffen ons tegemoet en wuifden de palmen zachtjes in de wind. Luchttemperatuur: 30°C! Op het moment dat de airco uit ging was er niet veel meer van ons over dan een plasje water!
Het hele vliegtuig was inmiddels met elkaar in gesprek dus het was een gezellige bedoening en toen we weer in de lucht waren konden we nog uitgebreid genieten van de prachtige wolkenpartijen. Daarna volgde het volgende spektakel: het Surinaamse regenwoud! Zoals dikwijls wordt beschreven is het een waar broccoli-veld waar de rivieren zich kronkelend doorheen banen. Schitterend.
We (ik en nog een meisje) werden opgehaald op de Zanderij (vliegveld) waar we vrolijk aangesproken werden door zeer geïnteresseerde Surinamers. Onze buschauffeurs lieten het niet na ons alles over het land te vertellen en hadden samen de grootste lol. Alhoewel ik het Sranan-Tongo nog niet kan verstaan, moest ik erg lachen om de uitbundigheid waarmee het uitgesproken werd.
Voor de deur van Premchand (degene die mijn huisvesting regelt) werd ik afgezet. Het huis is zó lang dat er zo’n 12 kamers verhuurd worden. Aan stagiaires. 7 meiden en 4 jongens. De kamers zijn klein, maar meer dan een bed en een kast heb je ook eigenlijk niet nodig. Er is een gezamenlijke keuken, woonkamer met tv, en patio met hangmatten.
Eergisteren kreeg ik een korte rondleiding vanuit de auto. Paramaribo is dan wel een stad, maar het ziet er eerder uit als een groot dorp. Met veel huizen die stammen uit de koloniale tijd. Grote, houten huizen met mooie patio’s. Gisteren ben ik met mn huisgenootjes naar het zwembad geweest, want het is veel te heet om dat niet te doen. ‘s Avonds zijn we nog uit eten geweest, en vanmiddag gaan we de stad in. Op deze manier leer ik de stad en mijn huisgenoten heel snel goed kennen en daarom voel ik me ook steeds meer thuis hier!
Vanmiddag ga ik ook voor het eerst naar Bodeco. Gisteravond toen we op het terras zaten, kwamen we Botty, mijn baas, al tegen. Hij is heel herkenbaar met zijn grote gestalte en lange dreadlocks, en bovendien kenden de anderen hem al. Ik ben vooral ontzettend nieuwsgierig naar wat ik voor werk mag doen! Mijn huisgenoten zijn net iets eerder aangekomen dan ik, en hoeven nog niet veel te doen. Sommigen hebben werkdagen van 7 tot 1 en een ander maakt iedere avond met z'n baas het voetbalveld onveilig. Het lijkt luilekkerland wel :-P
Op één van de foto’s staat een Kankantri boom oftewel de wilde kapokboom. Het is de hoogste en breedst vertakte boom van Suriname. Sommigen zijn 50 meter hoog en de diameter van de stam kan 2,50m bedragen. De boom wordt vereerd door de lokale bevolking. Heb ik ff het geluk dat er één recht tegenover de ingang van ons huis staat..!
De groeten en tot later!
Mirre
-
07 September 2007 - 14:18
Chrissieboy:
Wow, ziet er goed uit hoor Mirregirl! Vooral die patio van je lijkt me erg verleiderlijk ;) Fijn dat je vlucht in elk geval al gezellig was.
have fun!
-
07 September 2007 - 17:06
Steven:
He door al die mooie foto's wil ik gisteren al bij je zijn hihi hvj -
07 September 2007 - 18:21
Annemarie:
superleuk je ervaringen te lezen! Het ziet er prima uit. Werk niet te hard!
Groetjes! -
07 September 2007 - 19:48
Heleen:
Wohooo!! Haha! En? Heb je al in een hangmat gezeten met een cocktail in je hand? Vet leuk die verhalen! Heeeeel erg veel plezier de komende dagen, maar volgens mij komt dat wel goed.
xxxxxx -
08 September 2007 - 08:21
Henk Leo:
Super leuk dit. Ga je logboek in de gaten houden. Veel plezier de komende tijd! -
08 September 2007 - 11:44
Nienke:
Hey Mirre!
Leuk om te lezen! Veel plezier in Suriname en ik zal je weblog zeker bijhouden!
Groetjes, Nienke -
10 September 2007 - 08:35
Opa Willemse:
Hartelijke groeten en veel succes in het mooie land.Ik heb de indruk dat je een mooie tijd tegemoet gaat! Tot ziens. -
10 September 2007 - 14:53
Anita:
wat lees ik nou: mirre zit in suriname! wat gaaf zeg! ben je er om te reizen en/of is het ivm school?? leuk stukje en mooie foto's! veel plezier!
groetjes, anita -
24 September 2007 - 20:02
Hannah:
Hoi Mirre.
Erg leuk om te lezen en te zien, hoe nu jij in Suriname rondbanjert. Geweldig om zoiets leuks mee te maken. Geniet maar lekker.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
