Nog maar een verhaaltje..

Sinds ik een jaar geleden over het Festival de la Luz hoorde, was het iets waar ik per se heen moest. Het klonk geweldig; en dat was het ook!!
Natalia, die in het hostel werkt en inmiddels een goede vriendin van me is, en ik besloten samen naar het festival te gaan. We ontmoetten later Tom en Thomas die ook mee gingen, dus t was al gezellig voordat we vertrokken!
Vanaf de veranda van het hostel hadden we prachtig uitzicht op een serie vuurwerk, die nog veel mooier was dan mijn jaarlijkse verjaardagsvuurwerk op Bommenberend (kan je nagaan!)
Daarna gingen we de stad in. Het verbaasde me al een tijdje dat ze hier handschoenen, sjaals en mutsen verkopen op straat, terwijl het hartstikke warm is! Nu wist ik waarom.
Het was gigantisch druk in de hoofdstraat en veilig kwam je er niet doorheen: van alle kanten werd je bekogeld met confetti! Oftewel: mond dicht houden (anders at je kilo's van dat spul!), je handen vol met confetti om je belagers flink terug te pakken, en goed oppassen als je het woord 'Gringo!!' (buitenlander) hoorde, want dan wist je dat er geen ontsnapping meer mogelijk was!
De confetti stond symbool voor sneeuw, vandaar de handschoenen en mutsen! Misschien onder het motto: kerst hoort koud te zijn en omdat het hier niet koud is doen we alsof(?????). En het leukste was: echt iedereen deed mee: jong, oud, groot, klein, locals, gringos.. We lagen dubbel met zn allen!
Toen het helemaal donker was kwamen de fanfares, majorettes, acrobaten, en, waar het allemaal om ging: de prachtig versierde wagens met elk een eigen thema en vooral VEEL lichtjes!
t Was echt geweldig allemaal; het was het waard om een jaar naar uit te kijken!

Ik was niet van plan om andere vulkanen dan de Arenal te bezoeken, maar Thomas vroeg of ik mee ging naar Vulkaan Poas, dus waarom niet?!
Uiteindelijk ben ik echt ontzettend blij dat ik er geweest ben! We namen 'sochtends vroeg de bus. Vanaf de parkeerplaats was het niet ver lopen, dat was wel jammer, want daardoor waren er gigantisch veel toeristen. Maar dat deed niet af aan de schoonheid van de vulkaan! Toen we aan de rand stonden en naar beneden keken kon je een prachtig blauw-groen meer zien. De kleur was adembenemend, en wat het nog specialer maakte was de rook die aan de randen opsteeg..

Ik blijf overal langer hangen dan ik denk, dus dinsdag was het weer hoog tijd om de bush in te trekken! Naast Festival de la Luz was de vulkaan Arenal ook een must. Die is actief, en als je geluk hebt is het helder weer en kan je de lava eraf zien komen. Helaas; toen ik aankwam regende het pijpestelen en kon je helemaal niks van de vulkaan zien. Ik vroeg me wel eens af wat ik daar nog deed; ik vond het dorpje niet eens leuk. Te veel toeristen, te veel Nederlanders. Zo ver van huis, en je NOG niet kunnen verliezen in een andere cultuur; ik mijd ze hier liever.
Maar er was nog een waterval die ik wilde zien, dus ik besloot mijn dag niet te laten verpesten door een 'paar' drupjes regen en begon aan de 2 uur durende hike.
Dankzij het weer was het lekker rustig. Tot vlakbij de waterval iig. Daar ontmoette ik een Duitser en een stapel Nederlanders.
Hoe typisch dat wij zo gewend zijn aan dit weer en er ondanks de regen gewoon opuit trekken!
En de watervallen (2) waren het meer dan waard! 'Creation of God' had de Duitser gezegd toen ik ernaar vroeg. En hij had gelijk!
Toen ik terug kwam gingen mijn huisgenoten, een local, en ik naar de Hotsprings (warm/heet grondwater, hier opgewarmd door de vulkaan, en in dit geval een rivier). De local wist een plek die geen eigendom is, dus we konden er gratis zwemmen! Dat terwijl je voor het Tabacon Resort, nog geen 100m verderop, 29 dollar betaalt.
Vanaf onze prive badplaats klommen we voor de lol een eind de rivier op, en eindigden in het Tabacon Resort. Nou, ons plekje was veel mooier! Tabacon was veel te gemaakt!
Maar we liepen dus een beetje rond in Tabacon, alleen om even te kijken hoe het was, toen ineens twee bewakers verschenen. Wij snel terug door de rivier, dat viel niet mee op blote voeten over de stenen, en toen ik omkeek waren ze nog geen 3 meter bij ons vandaan! Ze zeiden niks, ze volgden ons alleen maar..
Adrenaline schoot door ons bloed toen we onze weg over glibberige stenen, door stekelige struiken baanden. Ze hadden ons bijna, toen wij konden zwemmen; ik neem aan dat zij hun uniform niet nat wilden maken. NET op tijd ontsnapt, om vervolgens nog even een lekkere duik te maken in ons privebad.
Toen we even later in het donker op de bus stonden te wachten en de blikken van een groep gringos volgden, zagen we prachtige helderrode strepen van de top van de vulkaan naar beneden glijden. Het was fantastisch! Ik had er de hele nacht naar
kunnen kijken!!

Ik had alles wat ik wilde in 1 dag gedaan en gezien! Dus geen reden meer voor mij om te blijven. Ik pakte mn zootje weer op, om na een lange, mooie busreis met uitzicht op het gigantische 'Laguna (meer) de Arenal', in Monteverde (Santa Elena) te belanden.

Ik had gehoord dat je er dagenlang kan hiken als je wil, en dat ik precies wat ik heb gedaan! Eindelijk meer gezien dan zwarte vogels: een grijze vos, een gigantische blauwe vlinder, een groene papegaai, en een groep groen-oranje vogels waar ik de naam nog niet van weet, waarschijnlijk een soort parkieten.
En in het serpentarium een heleboel slangen, en in het Ranarium een heleboel kikkers.
Ik wist niet dat Gifkikkertjes (vaak felrood/-blauw/-geel/-groen gekleurd) zo klein zijn!
Dat wordt nog hard zoeken om ze in het wild te zien!
Er waren ook talloze 'art galleries' waarvan ik vooral een met Incaspullen erg mooi vond. En in de kaasfabriek, waar je kon kijken hoe ze de kaas maken, hadden ze het lekkerste ijs ever! Reden voor mij om de volgende dag nog eens terug te gaan! :)

De canopytour, ook wel skytrek, was nog het gaafst. Het derde waar ik al een jaar naar uitkeek! Bij skytrek zijn kabels gespannen dwars door de boomtoppen, waaraan je keihard van het ene naar het andere platform suist. Echt super!!! Het gaat meer om de lol dan dat je wat ziet. Daarom deed ik, samen met iemand die ik daar ontmoette, erna nog de Skywalk: een tocht door het nevelwoud van anderhalf uur, waarbij je over talloze hangende bruggen loopt. Van die wiebelbruggen die ervoor zorgden dat onze tocht langer duurde omdat het zo leuk was erop te springen :P
Bevroren en doorweekt werden we in t busje terug naar Santa Elena gebracht. Dat hostel was bijna even leuk als Tranquilo in San Jose!
De laatste avond zijn we met een groep uit geweest en heb ik van een local wat salsa geleerd. nog steeds latig, maar erg leuk!!
Vandaag weer naar San Jose (kerstfestivals!) in de bus hadden we prachtig uitzicht over Golfo de Nicoya met al zn eilanden. Dat was leuk!! En.. het weer is opgeklaard en t is weer lekker warm! :D

Afscheid nemen is niet zo erg meer; je raakt eraan gewend, en het is leuk steeds andere mensen met andere visies te ontmoeten.

Jullie denken dat ik jullie niet mis; soms wel, maar dan zeg ik tegen mezelf dat ik niet moet zeuren want: He, ik ben in Costa Rica!!
Maar ik vergeet jullie echt niet hoor!!

CU!!